Ik kan niet de enige zijn die vooral pas op latere leeftijd (in je twenties dus) zijn/haar ‘talenten’ ontdekt. Ik had het misschien al kunnen weten toen ik jonger was, maar durf het nu pas echt een ‘talent’ te noemen en eigenlijk durf ik dat nog steeds niet echt. Ik vind het namelijk niet zo bijzonder, maar blijkbaar kan niet iedereen zo makkelijk teksten schrijven zoals ik, zoals deze blog zeg maar… Dus dan mag je het een talent noemen, of niet? Ik begon in elk geval pas later (na mijn 25^e) te ontdekken wat mijn talenten en sterke kanten zijn, wat mij zo bijzonder maakt. Ik geloof ook niet dat ik de enige ben en ik ben er nog niet 100% uit, maar denk dat ik op mijn 27^e wel aardig op weg ben. Kun je nagaan… je moet op je 16^e of 18^e al kiezen wat voor beroep je later wil doen en ik weet pas zo’n 10 jaar later hoe ik mijn leven in wil vullen! Ik zal later wat meer uitleggen over mijn andere ‘talenten’, maar nu eerst even wat over dat ‘schrijftalent’. 😉

Ik denk dat ik erachter kwam dat ik het als talent mag omschrijven toen ik ging schrijven voor een lokaal blad in de gemeente - toen was ik 26. Nouja eigenlijk kwam ik er al achter toen ik content moest schrijven voor de webshop bij mijn vorige werk, maar dat is toch een ander type tekst. Met het schrijven voor het blad ontdekte ik dat het ‘talent’ veel breder lag en begon ik er echt in te geloven. Ik las een keer dat ze nog correspondenten zochten en dat leek mij wel wat – wel spannend hoor! Toen ik eenmaal een gesprek had gehad met iemand van de organisatie, voelde het wel goed. Ik kon gewoon stoppen als het me niks leek (of als ik er dus helemaal niet goed in zou zijn), dus dat stelde me wel gerust. Ik kies zelf waar ik over schrijf, maar het liefste schrijf ik over vrijwilligers, jongeren met ambities of mensen die iets moois hebben bereikt of positief in het leven staan. Mijn eerste artikel ging ook over een stel dat een kledingbank in de regio op aan het zetten was. Het mooiste daaraan vond ik eigenlijk dat ze zelf genoeg ellende mee hadden gemaakt en ondanks dat, besloten iets te doen waar ze zelf niets aan zouden verdienen. Zulke mensen raken mij echt en vind ik hartverwarmend. Ik schrijf denk ik het liefste om mensen te inspireren. Dat hoop ik ook een beetje met deze blog te doen, vertellen hoe ik dingen heb ervaren zodat je je niet alleen voelt en wat tips geven op basis van die ervaringen zodat anderen daar wat mee kunnen doen.